Back to the Box Part X
Po zakupie okleiny można rozpocząć przygotowania do fornirowania. Zdecydowałem się na okleinę dębową, która zostanie zaolejowana.
Okleina wymaga uprzedniego nawilżenia.
Klej "z epoki"
Okleina namoczona
Pierwsze przymiarki
Nakładanie kleju
Pierwsze koty za płoty
Pierwszą ścianka gotowa👍🙂
Już pierwsza powierzchnia daje pewien obraz całości. Jestem bardzo zadowolony z uzyskanego efektu.
Okleinowanie ściany frontowej i otworów to naprawdę nie jest prosta sprawa, ale obyło się bez problemów.
Boki i front gotowe w obydwu obudowach . Pozostają dolna, górna oraz tylna ścianka.
Znowu trzeba odkręcić tylnią sciankę
Klejenie forniru na brzegu tylniej ścianki
Okleina na miejscu
Gotowe. Teraz wszystko musi dokładnie wyschnąć, a za kilka dni będzie można wyszlifować i zaolejować całą konstrukcję.
Obserwacja procesu okleinowania była dla mnie prawdziwą lekcją pokory. To trudna sztuka, wymagająca przede wszystkim znajomości reakcji materiału, stosownej kolejności czynności i przewidywania skutków działań. Fornir jest trudnym materiałem - kruchym, łamliwym i wchodzącym w różnorakie reakcje z użytym klejem. Należyte nawilżenie okleiny, rozprowadzanie kleju, sposób dociskania do powierzchni czy układanie wzoru słojów to naprawdę nie są proste umiejętności. Niesamowicie pomocne okazało się nałożenie lantryku, dające łatwo przyczepny podkład dla kleju.
A nad wszystkim wisi "limit czasowy" w postaci stygnącego kleju🙂 i nieodwracalnych skutków poczynionych błędów.
Wiem jedno - filmy z YouTube to za mało. Tu naprawdę trzeba doświadczenia, a skutki nieprzemyślanych działań na ostateczny efekt mogą być opłakane . Dlatego cieszę się, że robi to osoba z - nie zawaham się użyć tego określenia - OGROMNYM doświadczeniem.
A ja wiem jedno - samodzielna próba zakończyła by się co najwyżej bardzo miernym efektem, o ile (co oceniam jako wysoce prawdopodobne) nie oznaczałaby wykonania całej pracy ponownie.
Cdn ...
Komentarze
Prześlij komentarz